مطالعه آکارین ها و انگل های کرمی سگ در منطقه گیلانغرب

بیماری های انگلی سگ سانان به دلیل اینکه ممکن است به انسان منتقل شوند،دارای اهمیت بهداشتی می باشند. در این مطالعه، شیوع آکارین ها و انگل های کرمی 138 قلاده سگ در منطقه ی گیلانغرب (93 سگ گله و45 سگ نگهبان) ازفروردین1391تا خرداد1392با استفاده از روش شناورسازی مدفوع مورد بررسی قرار گرفت.درصد شیوع آلودگی به انگل های کرمی 92/44درصد بود.انگل غالب پیدا شده در این مطالعه توکسوکارا کنیس 39/17درصد، گونه های تنیا14/10درصد ،آنکیلوستما کنینوم 97/7درصد، و آلودگی مختلط نیز در 42/9درصد نمونه های مورد مطالعه دیده شد. 29/61 درصدآلودگی ها مربوط به سگ های نر و71/38 درصد آلودگی ها مربوط به سگ های ماده بودند که توزیع شیوع آلودگی دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05).بیش ترین میزان آلودگی مربوط به سگ های مساوی و کمتراز یک سال می باشد،که میزان شیوع با سن دارای اختلاف معنی دار می باشد (p<0.05). پنجاه و دو قلاده از 138 قلاده سگ مورد مطالعه به آکارین آلوده بودند. دو جنس کنه سخت (ریپی سفالوس و هیالوما) تشخیص داده شدند.آکارین غالب ریپی سفالوس سانگوینوس بود،که از 19 قلاده(13.76%) سگ ها جدا شده بود.سپس به ترتیب ریپی سفالوس بورسا79/5درصد، ریپی سفالوس تورانیکوس62/3 درصد ،هیالوما مارژیناتوم مارژیناتوم44/1درصد بود. دو جرب سارکوپتس اسکابیئی در 97/7 درصد و دمودکس کنیس در07/5درصد نمونه ها تشخص داده شد. میزان شیوع آلودگی در سگ های نر بیشتر از ماده ها بودو دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05).در سگ های مساوی یک سال و کمتر از یک سال میزان شیوع آلودگی بیش تر بوده ودارای اختلاف معنی دار بوده است(p<0.05). میزان آلودگی درفصل بهار76/55 درصد، تابستان17/21 درصد، زمستان38/15 درصد و تابستان68/7 درصد مشاهده شد و دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05).آلودگی گوش به کنه های سخت نسبت به سایر اعضای بدن در حیوانات مورد آزمایش دارای اختلاف معنی دار بود (05/0p?).